Vi sku ha gådd en dag på Kleiva
før å sjå kor båran braut
når stormen jaga dem mot bergan
så det rauk - og vi vart blaut.
Vi sku ha stådd der sammen
og kjent oss så førtapt og små -
men i Aldri-aldri-landet
ska vi aldri, aldri gå.

Vi sku ha gådd en kveld te Vatnan
når det yra og va mildt
og stådd i skjømminga og feska
mens vi berre kveskra stilt,
og steika fesk på bålet;
den smaka aldri ber' enn då -
men i Aldri-aldri-landet
ska vi aldri, aldri gå.

Vi sku ha gådd ei natt på Heia
når at midnattsola skein,
vi sku ha sotte der i løngen
tett inntel den store stein' -
æ sku ha sagt dæ navnan
på alle øyen som vi så -
men i Aldri-aldri-landet
ska vi aldri, aldri gå.

Vi sku ha gådd en tidlig mårra
ut i fjæra ætte rak
når ikkje sjøen braut så grådig
og når vinden va blidd spak.
Og sammen sku vi berga
en planke som va tung og rå -
før i Aldri-aldri-landet
ska vi aldri, aldri gå -
aldri gå - aldri gå - aldri gå

Tekst/tone: Johan I. Borgos