Ja, æ e fra Vesterålen, æ har aldri vorr her før,
de' den aller største byen æ har gått i,
og æ veit vel ka æ snakke om; æ gjekk fra dør tel dør
og fekk hybel først hos nummer niogåtti.
Og æ syntes at det vart litt mykje tråling
før mæ – en liten stakkars vesteråling.

Vel, æ fekk et rom på Heimdal, så det blir et stykkje vei
før æ kjem me heim tel bordet, stolen og senga.
"Koffør tar du ikkje bussen?" hør æ enkelte så sei,
men æ har'kje råd, for sånt ska koste penga.
Men æ synes at det blir litt mykje såling
før mæ – en liten stakkars vesteråling.

Her e mykje snille folk, og en æ treft i går såvidt,
tenk, han bau mæ part i gullfunn utfør byen.
Det va kostbart, og æ spurte: "Kan æ få den på kreditt?"
Men då blei han sur og bau den tel en ny en.
Og då ayntes æ han va en orntlig snåling
mot mæ – en liten stakkars vesteråling.

Æ har aldri før hadd hellet med mæ hos det svake kjønn,
men i går då treft æ ei som heit Katenka.
Ho va sekkert hunner kilo, og va ikkje særlig skjønn,
men ho strålte som ei sol mot mæ og blenka.
Men då syntes æ det vart før mykje stråling
før mæ – en liten stakkars vesteråling.

Æ blei med en gong tel Moholt på en liten hybelfest,
og den vaks sæ tel en orntlig æskapade,
alle sammen ville skjenke me, de sa at æ va gjest,
og æ våkna seint på natta utpå Lade
while the stars were shining and the snow was falling
på mæ – en liten stakkars vesteråling.

Snart e studietida over og et opprøkk vel i land,
pluss et digert lån i Statens lånekasse,
men æ veit nu ikkje rektig om e e den rette mann
tel å jobbe med en folkeskoleklasse
før der synes æ det blir før mykje gnåling
før mæ – en liten stakkars vesteråling!

Tekst/tone: Johan I. Borgos